Kızı Mastera Giden Anne

Geçen haftasonu küçük kızımı Hacıosman Metro İstasyonu'na bıraktıktan sonra, uzun zamandır yapmayı istediğimiz bir şeyi nihayet gerçekleştirdik. Tarabya'ya yerleşeli  5 sene oldu. Onun öncesinde de Tarabya yokuşunun başında başlayıp, Ferahevler ayrımına kadar devam eden ormanın yanından defalarca geçmişizdir. Bu orman her zaman ilgimizi çekti ve içine girip yürüyüş yapmak bu zamana kısmet oldu. Ormanın girişinde görevliler var ve arabayla giriş yasak, çok doğru bir karar tabi. Hem arabanın zararlarından korunmuş hem de sanırım piknikçilerin malzemeleriyle içeriye girişini bu şekilde engellemişler. Bu kadar yapılaşmanın içinde bu denli bakir bir orman alanıyla karşılaşabileceğimi tahmin etmemiştim. Biz arabayı Ferahevler'e park edip, Ferahevler tarafındaki bekçisi olmayan küçük kapıdan girdik ormana. Sokak köpekleri şirin ve ürkek halleriyle karşıladı bizi. Ama biraz ilerde kırık bira şişeleri ve yanmış odun, kömür kalıntıları gördük. Ormanda kötü olan tek şey buydu...

Haftasonu bir arkadaşımla Cirque du Soleil’in Michael Jackson The Immortal (Ölümsüz) Show’una gittik. Nutkum tutuldu desem yalan olmaz. Daha önce Cirque du Soleil’in herhangi bir gösterisini izlememiştim. Madonna da sanırım süper bir show yapmış İstanbul’da. Bu gösterilerle ilgili duyduğum, okuduğum her şeyde bir hayranlık belirtiliyordu ve biz böyle gösteriler yapamayız deniyordu. Evet doğru yapamayız. 10-15 tırla getirdikleri malzemeler bize göre sıradışı, çok teknolojik, çok düşünülmüş, organize. Showun sanatsal yönü, içeriği, orkestra, dansçılar, kareografiler zaten tartışılmaz, insanüstü şeyler izlediğimi düşündüm. Uçan insanlar, ışıklı kıyafetler. Hayran kaldım. Benim Michael Jackson (artık MJ diyeceğim) ile alakam çocuğumun küçükken söylediği; Michael Jackson, Madonna Bir numara Gir çuvala Salla salla Vur duvara tekerlemesinden ve kızımın MJ ile Madonna’nın kardeş olduklarını zannetmesinden ibaret değildi elbette. Benim jenerasyonumda genel olarak...

Bu yıla kadar Kadınlar Günü kutlamalarından hiç hoşlanmadım hem de hiç. Bu amaçla beni kutlayan erkeklerin de sanki beni kadın olduğum için aşağılamak amacıyla bir fırsat yakalayıp sinsice bir kutlama yaptıklarını düşündüm her zaman. Çocuklar gününü, yani 23 Nisan'ı anlarım, cinsiyet ayrımı yapmaz. Anneler, babalar gününü de hadi anlıyorum, hem anneye, hem babaya var. Sevgililer günü, polis günü, hemşire günü v.s. Ama bu kadınlara özel gün olayı kötü geliyor. Hele bir de Dünya Kız Çocukları günü çıkardılar, umarım her yıl kutlanmaz. Bugün sevgili Tarkan'ın "8 Mart Dünya Kadınlar Günü" için sert bir mesaj yayınlayarak, 8 Mart'ın kutlanacak bir gün olmadığını belirtmesi hoşuma gitti. Ama bu düşüncesinin gerisinde kadınlara uygulanan şiddete isyan etmesi varmış ya, bunu sevmedim. Pek çok kadın arkadaşım bana kızacaktır. Bugün facebook'taki o kutlamalar falan coşkuluydu, güzeldi. Bir kaç kutlamaya da cevap verdim. Ama 8 Mart Kadınlar Günü bana göre kadın cinsi...